تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در عفونت مجاری ادراری کودکان زیر 14 سال مراجعه کننده به درمانگاه اطفال و بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج سال 1391

زمینه و هدف: عفونت مجاری ادراری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های دوران کودکی پس از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی می‌باشد. تشخیص به موقع، درمان صحیح و پیگیری مناسب بیمار می‌تواند سبب کاهش قابل توجه عوارض شود. هدف این مطالعه تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در عفونت مجاری ادراری کودکان زیر 14 سال مراجعه کننده به درمانگاه اطفال و بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج در سال 1391 بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی‌ـ مقطعی، آنتی‌ بیوگرام‌های انجام شده به روش دیسک دیفیوژن برای 145 کشت ادرار مثبت، بررسی شدند. نمونه‌های ادرار به روش آسپیراسیون سوپراپوبیک و کاتتریزاسیون یورترا در کودکان فاقد کنترل ادراری و Mid Stream Clean-Catch در کودکان دارای کنترل ادراری، جمع‌آوری شدند. داده‌ها با آزمون آماری مجذورکای تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از میان موارد مطالعه شده، 68/60 درصد دختر و 31/39 درصد پسر بودند. شایع‌ترین عامل عفونت ادراری در کودکان، اشریشیاکلی(41/72 درصد) و به دنبال آن کلبسیلا(34/10 درصد) بود. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی شامل؛ آمپی‌سیلین(51/85 درصد)، آموکسی‌سیلین(44/83 درصد)، سفالکسین(65/69 درصد)، سفالوتین (06/62 درصد)، کوتریموکسازول(37/61 درصد)، نالیدیکسیک‌ اسید(82/44 درصد)،سفیکسیم(24/37 درصد)، نیتروفورانتوئین(55/36 درصد)، جنتامایسین(17/35 درصد)، سفتریاکسون (27/28درصد)، سیپروفلوکساسین (89/26 درصد)، آمیکاسین (51/25 درصد) و سفوتاکسیم(82/24 درصد) بودند. نتیجه‌گیری: میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی در عفونت ادراری کودکان شهر یاسوج در سال 1391 نسبت به سال‌های قبل به جز آمیکاسین، افزایش یافته بود که این افزایش در مورد سیپروفلوکساسین و کوتریموکسازول قابل توجه بود. استفاده از نیتروفورانتوئین، سفوتاکسیم، سفالوسپورین‌های نسل سوم و آمینوگلیکوزیدها جهت درمان تجربی توصیه می‌شود.